ALEKSANER ZAKRZEWSKI (1907-1993)
Fotografik, członek legendarnego Fotoklubu Wileńskiego powstałego w 1927 r. z inicjatywy Jana Bułhaka (1876-1950); najważniejszej postaci polskiej fotografii artystycznej lat międzywojennych XX wieku.
Zakrzewski fotografował od 1925 r. i w krótkim czasie osiągnął sukcesy na wystawach fotograficznych w kraju (Lwów, Warszawa, Wilno, Poznań) i zagranicą (Londyn, Kiszyniów, Lucerna i w USA). Prace zostały dobrze przyjęte przez krytykę; recenzowane i reprodukowane na łamach wielu czasopism fotograficznych okresu międzywojnia.
Tematami jego zdjęć była głównie przyroda i architektura; ujmowane kameralnie. Wartość i artystyczną ekspresję fotografii Zakrzewskiego nadały techniki szlachetne, zwłaszcza kreacyjnie wykorzystywana technika gumy.
Autor kilkunastu artykułów poświęconych różnym aspektom fotografii – od techniki, po estetykę i historię – publikowanych w piśmiennictwie fotograficznym.
Do 1945 r. mieszkał, pracował i tworzył w Wilnie; absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego.
Po drugiej wojnie światowej osiadł w Łodzi. Współzałożyciel Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Fotograficznego 1949. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików; kontynuował działalność artystyczną na polu fotografii. Praca pedagogiczna w Technikum Fotograficznym w Łodzi 1947-1973.
Fotografia Aleksandra Zakrzewskiego to pięknie zobrazowana realność. Twórczość klasyczna – zarówno w okresie wileńskim, jak i łódzkim – osadzona w nurcie fotografii piktorialnej. Dzieła estetycznego ładu, atrakcyjne wizualnie, i o nich opowiada niniejsza publikacja.
Publikacje można pobrać klikając na poniższy link